Punkty na trasie:
Zapraszamy wszystkich miłośników jazdy na rowerze i wędrówek pieszych do poznania atrakcji jakie kryje szlak żółty w rezerwacie przyrody „Jata”.
Trasa rowerowa w Rezerwacie Przyrody „Jata” ma długość 16 km i przebiega w pobliżu miejscowości Żdżary, Klimki i Dąbie.
Podróżując trasą rowerową możemy dostrzec bogactwo przyrody rezerwatu Jata, najstarszego po Białowieskim Parku Narodowym obszarze ochrony przyrody w Polsce. Położonego w terytorialnym zasięgu Nadleśnictwa Łuków (w północno-zachodniej części województwa lubelskiego) i mającego powierzchnię 1 117 ha, z czego 337 ha to rezerwat ścisły. Drzewostan rezerwatu tworzy 14 gatunków drzew. Zbiorowiska roślinne cechują się dużą różnorodnością. Tworzą interesujące kompilacje – od borów, grędów, poprzez olsy i lęgi, aż po torfowiska i bagna. Flora rezerwatu obfituje w widłaki, storczyki, sasanki, narecznice, żywce, czy marzanki wonne. Teren Jaty stanowi także bezpieczną ostoje dla tłumnie występującej tutaj zwierzyny, jak: łoś, jeleń, sarna, dzik, lis, zając.
Trasa rowerowa w rezerwacie Jata przybliża okolicznym mieszkańcom oraz przyjezdnym turystom rowerowym wiedzę o wielowiekowych walkach Polaków o niepodległość, których areną były miejscowe lasy. Dziś przypominają o nich powstałe pomniki historyczne. Pomnik ks. Stanisława Brzóskiwybudowany w roku 1928 z inicjatywy leśników łukowskich na pamiątkę 63-ciej rocznicy śmierci przywódcy powstania styczniowego na Podlasiu. Pomnik Partyzantów Polskich i Radzieckich wybudowany w 1969 roku z inicjatywy partyzantów oraz społeczeństwa Ziemi Łukowskiej. Pomnik Żołnierzy AK wybudowany w 1996 roku z inicjatywy żyjących żołnierzy Armi Krajowej (zwłaszcza Piotra Nowińskiego „Pawła”).
Poruszając się trasą rowerową z łatwością odnajdziemy słynne już „Ranczo pod bocianami”. Ranczo to ogrodzone miejsce postoju dla turystów rowerowych z ozdobną bramą, bezpiecznym miejscem na ognisko, murowanym grillem, zadaszonymi miejscami siedzącymi, stojakami na rowery oraz miejscami namiotowymi. Plac namiotowo- biwakowy dostępny jest bezpłatnie. Zorganizowane grupy, w tym wycieczki proszone są o wcześniejszy kontakt pod nr tel.: 503 902 093 Jacek Kuc.
Kolejną miejscowością, która jest związana z Sienkiewiczem jest Burzec. Aby z Woli Gułowskiej dotrzeć do Burca, kierujemy się na Konorzatkę, na trasie będziemy również mieli Adamów – miejscowość otoczona pięknymi lasami oraz polami, a kościół tam znajdujący się Sienkiewicz opisał w noweli ,,Jamioł”. Warto odwiedzić również pobliski Wojcieszków oddalony o 4 km od Adamowa. Tam na starym cmentarzu, na końcu długiej środkowej alejki znajdziemy grób ostatniej żony pisarza Marii z Babskich Sienkiewiczowej. Z Wojcieszkowa kierujemy się na Wolę Burzecką i dalej już prosto 2,5 km do Burca. W wakacje gimnazjalista Henryk Sienkiewicz przyjeżdżał tu konno z Woli Okrzejskiej do swego wuja Leona Dmochowskiego. Z czasów Sienkiewiczowskich pozostały tu dwa stawy ,,Zagłoba” i ,,Kmicic”, aleja lipowo – kasztanowa oraz resztki dawnej fosy w postaci zarośniętego trawą parowu. W nowym dworze po przebudowie mieści się obecnie szkoła podstawowa, a w parku o przetrwały 300 – letnie drzewa, w śród których rosła stara lipa, pod którą, według \”Trylogii\” chronił się przed upałem. Na pamiątkę lipy sienkiewiczowskiej w parku, przy szkole, znajdziemy ustawiony kamień z pamiątkową tablicą. Wioskę Burzec pisarz uwiecznił na kartach ,,Potopu”: ,,We wsi Burzec, położonej w ziemi łukowskiej, na pograniczu województwa podlaskiego, a należącej podówczas do państwa Skrzetuskich, w sadzie między dworem a stawem siedział na ławce stary człowiek, a przy nogach jego bawiło się dwóch chłopaków (…) pacholik przyniósł pod lipę gąsiorek i szklanicę. Pan Zagłoba (…) jął popijać z wolna, oddychając przy tym głęboko i spoglądając na staw i za staw, hen na czarne i sine bory ciągnące się jak okiem dojrzeć, po drugim brzegu (…) Nad wielkim stawem, z trzcin odległych, przesiąkniętych mgłą oddalenia podnosiły się czasem stada kaczek, cyranek lub dzikich gęsi i szybowały w błękitnym przezroczu…’’
